Fotografisch werk van Vincent J. Musi, foto Attilio Maranzano (2009)

Fotografisch werk van Vincent J. Musi, foto Attilio Maranzano (2009)

Fotografisch werk van Vincent J. Musi, foto Attilio Maranzano (2009)

Fotografisch werk van Vincent J. Musi, foto Attilio Maranzano (2009)

Aankondiging Grrr Jamming Squeak, ontwerp Selitsch Weig

Aankondiging Grrr Jamming Squeak, ontwerp Selitsch Weig

Uitnodiging Grrr Jamming Squeak, ontwerp Selitsch Weig

Uitnodiging Grrr Jamming Squeak, ontwerp Selitsch Weig

Uitnodiging party Grrr Jamming Squeak, ontwerp Selitsch Weig

Uitnodiging party Grrr Jamming Squeak, ontwerp Selitsch Weig

Uitnodiging party Grrr Jamming Squeak (2011), ontwerp Selitsch Weig

Uitnodiging party Grrr Jamming Squeak (2011), ontwerp Selitsch Weig


Het kunstwerk

GRRR JAMMING SQUEAK is een kunstwerk van de Italiaanse kunstenares Paola Pivi (1971, Milaan), speciaal gemaakt voor de stad Rotterdam en de Coolsingel. GRRR JAMMING SQUEAK, gelegen in het letterlijke en figuurlijke hart van de stad, is een kunstwerk dat opereert als een professionele, volledig functionerende geluidstudio. De studio is voor iedereen gratis toegankelijk. Dit bijzondere werk van Paola Pivi is een feestelijk en genereus geschenk aan de stad, haar inwoners en bezoekers, en een kunstwerk dat de notie van kunst in de openbare ruimte opnieuw definieert en publieke ruimte produceert.

Pivi’s werk is gevestigd in een voormalig bankgebouw, met een glazen façade aan de straatkant. GRRR JAMMING SQUEAK is een technisch hoogwaardige geluidsstudio, gerund door geluidstechnici en uitgerust met een complete set instrumenten, variërend van saxofoon tot synthesizer. De royale opnamestudio biedt ruimte aan groepen en individuen; aan professionele musici en amateurs. Er is maar één regel die door iedere studiogebruiker moet worden nageleefd: iedereen wordt geacht om muziek te maken met de geluiden van een dier.

Uit een rijke verzameling aan geluidsopnames (beschikbaar gesteld door de Macaulay Library, de grootste collectie van dierengeluiden in de wereld) kiest de bezoeker een dierengeluid naar keuze, of dat nu het gepiep van een muis is; een zoemende bij; of het brullen van een tijger of beer. Bezoekers worden uitgenodigd te spelen, te componeren en te improviseren; om opnames, mix- en master-tapes te maken; of om te jammen. Er kan natuurlijk ook gewoon geluisterd worden naar de muziek van anderen, die spelen op of met verschillende dierenklanken. Een selectie foto’s van de wereldberoemde National Geographic fotograaf Vincent J. Musi zal daarbij de glazen gevel van het studiogebouw sieren.

GRR JAMMING SQUEAK maakt deel uit van het meerjarenprogramma van SIR voor de Coolsingel-as (2009-2012). Ter voorbereiding op de grootscheepse herstructurering van deze stadsboulevard ontwikkelt SIR een programma met tijdelijke en (semi-) permanente kunstprojecten. Hierbinnen wordt de aandacht gevestigd op verleden, heden en vooral de onvoorspelbare toekomst van de Coolsingel en worden de mogelijkheden onderzocht van een nieuwe generatie kunstwerken voor de belangrijkste straat van Rotterdam. In november 2009 opende in dit kader de SIR Cinema, in januari 2010 werd tijdens het IFFR Taneda’s Coolsingel Cube onthuld en in maart werd Cascade van Atelier Van Lieshout op het Churchillplein geplaatst.

Onderdeel van programma
Vervaardiging
2010
Paola Pivi

Paola Pivi

Paola Pivi (1971) woont en werkt op verschillende ongebruikelijke plekken, waaronder eilanden, woestijnen en verre oorden. Op het moment vormt Anchorage, Alaska —met ijzig winterwater, een overvloed aan zomerlicht, en beren in de achtertuin— haar ‘thuis’. Met haar sculpturen, installaties en performances bouwt Pivi een persoonlijk universum waar de wetten van ironie en absurditeit regeren. Pivi’s werk ontstaat veelal uit omvangrijke operaties, die echter altijd ‘licht’, spontaan en soepel overkomen, als de bewegingen van een atleet. Door het dupliceren van objecten, of het veranderen van schaal of specifieke context, transformeert Pivi onmogelijke acties tot simpele en ontwapenende gebaren. In eerdere projecten plaatste ze een helikopter ondersteboven op een openbaar plein; fotografeerde ze ondermeer in slagroom gehulde krokodillen, en bracht ze tientallen witte dieren bijeen om in een tentoonstellingsruimte een monochrome dierentuin te construeren.

Haar werk vormt een open uitnodiging aan het publiek, voor spel en interactie, zoals veel van haar titels doen vermoeden:‘If you like it, thank you. If you don’t like it, I am sorry. Enjoy anyway’; ‘My religion is kindness, thank you. See you in the future’; ‘One cup of cappuccino then I go’; en de titel van dit nieuwe werk dat ze voor SIR maakte.

website van Paolo Pivi