Rotterdam heeft er een nieuwe bioscoop bij!
Na twee maanden
Openingstijden
dinsdag t/m vrijdag: 12.00 – 14.00 uur en 17.00 – 20.00 uur
zaterdag en zondag: 12.00 – 18.00 uur
De SIR Cinema bevindt zich aan de Coolsingel 47, in het hart van Rotterdam, waar in het verleden zeer veel prachtige bioscopen te vinden waren. Deze zijn inmiddels bijna allemaal verdwenen, gesloopt of grondig gerenoveerd voor andere functies van luxueuze winkel tot disco – het prachtige Kriterion bovenop het Groot Handelsgebouw bijvoorbeeld, ontworpen door Maaskant. Voor aanvang en na afloop van de voorstellen en tijdens de pauze werd het scherm opgerold en had het publiek een wijds uitzicht over Rotterdam. Marcel Breuers Cineac aan de Coolsingel, naast de Bijenkorf van Breuer, had een doorlopende vertoning van polygoon-journal en tekenfilms waar je de hele dag in en uit kon lopen. Als straks ook Lantaren/Venster en Cinerama het centrum verruilen voor de Kop van Zuid, blijft er in het centrum maar één bioscoopcomplex over. Het protest is groot en er zijn plannen in de maak voor nieuwe filmzalen in het centrum.
Kijk op de Facebook-pagina van SIR voor een klein overzicht van de verdwenen cinema’s.
De SIR Cinema en het meerjarenprogramma van SIR benadrukken het belang van culturele locaties en internationale kunstprojecten in het hart van Rotterdam. Te midden van de rumoerige stadsas die de Coolsingel is, bevindt zich nu een bioscoop. De bioscoop brengt gratis kunstenaarsfilms op de stadsboulevard en is tegelijkertijd een publieke plek waar men even kan zitten, kijken, uitrusten zoals men dat vroeger kon in kerken en kapellen midden in stad en dorp.
FILMPROGRAMMA NOVEMBER EN DECEMBER
Veranderingen in de hedendaagse stad
Het filmprogramma is samengesteld door Jos van der Pol (kunstenaar en adviseur van SIR) in samenwerking met SIR.
Het programma toont films van onder meer Pawel Althamer, Pia Rönicke, Esra Ersen, Heidrun Holzfeind en Manon de Boer. Alle films zijn dagelijks te zien. Openingstijden: dinsdag t/m vrijdag: 17.00 – 20.00 uur / zaterdag en zondag: 12.00 – 18.00 uur.
Pawel Althamer, Brodno 2000, 1997, 6 minuten
Brodno 2000 toont een gebeurtenis waarbij de locale gemeenschap betrokken wordt bij het vervaardigen van een kunstwerk, door gebruik te maken van de immense flatgebouwen waar Althamer woont. Het resultaat is een enorme belettering van het getal “2000”, opgebouwd uit de ramen met belichting van binnenuit.
Pia Rönicke, Urban Fiction, 2003, 16 minuten
Urban Fiction neemt de kijker mee naar een hypothetische wereld van architecturale discussie, een uitwisseling van ideologische stellingen tussen Le Corbusier en Constant. De meester en de leerling. De purist en de humanist. Hard-core utopisch denken en vlijmscherpe visie. Absolute schoonheid en de schoonheid van sociale interactie.
Pia Rönicke, Outside the Living Room, 2000, 8 minuten
Als een poëtische stedelijke planner zoekt Pia Rönicke een fictieve verzoening tussen natuur en stedelijkheid. Begeleid door een overtuigende soundtrack wordt de kijker meegevoerd op een droomachtige tocht door verschillende getekende landschappen. Fictieve en herkenbare stedelijke landschappen, heringericht met de natuur als dominante kracht: de wolkenkrabbers van Manhattan omringd door dichte bebossing en rijstpadi’s bovenop Van der Rohe’s appartementen.
Esra Ersen, Perfect/Growing Older (dis)gracefully, 2006, 22 minuten
Ersen is gefascineerd door de totale transformatie die momenteel plaatsvindt in Liverpool en de invloed daarvan op haar inwoners. Regeneratie belooft een nieuwe identiteit voor de stad die momenteel meedingt om de titel van Culturele Hoofdstad van Europa. Als een stedelijk ontwerper die haar methodes overbrengt van stadsniveau naar het individu heeft Ersen een make-over van een lang gevestigde Liverpudlian uitgevoerd. Verandert alleen het uiterlijk van de stad, en blijft net als bij een make-over de innerlijke structuur gelijk?
Heidrun Holzfeind, Corviale – II Serpentone, 2001, 34 minuten
Corviale – II Serpentone toont het contrast tussen de actualiteit van alledag en de beloften van modernistische maatschappelijke structuren. De film richt zich op de 9.500 bewoners van het Corviale appartementencomplex in Rome. Dit complex – van meer dan een kilometer lang – werd in 1972 gebouwd in opdracht van het Instituut voor Sociale Woningbouw om de woningnood tegen te gaan. Het (nooit voltooide) dorp is gebaseerd op Le Corbusiers Unité d’Habitation in Marseilles.
Manon de Boer, Resonating Surfaces, 2005, 38 minuten
Resonating Surfaces is een triptiek van een stad, een vrouw, en een levensstijl. Het leven van Rolnik, een Braziliaanse psychoanalyticus die momenteel in São Paulo woont, omvat de Braziliaanse dictatuur uit de jaren zestig en het intellectuele klimaat rondom Deleuze en Guattari in het Parijs van de jaren zeventig.
EERDER WAS TE ZIEN
Alfredo Jaar, The Ashes of Pasolini, 2009
8 oktober t/m 8 november 2009
The Ashes of Pasolini is nog te zien op de Biënnale van Venetië en SIR toonde deze film tijdens het performance-programma When the Lightness of Poetry dat SIR organiseerde in de laatste week van september. SIR wil heel Rotterdam de kans bieden deze bijzondere film, die 38 minuten duurt, van Alfredo Jaar te zien. The Ashes of Pasolini toont Jaars geloof in de relatie tussen ethiek en esthetiek, waarin een maatschappij op actieve en sociale wijze verantwoording neemt voor haar cultuur.
CULTURELE ONDERDRUKKING
De film gaat op het eerste gezicht over het leven van en de mogelijk politiek gemotiveerde moord op filmregisseur Pier Paolo Pasolini. Het is een hartstochtelijke aanklacht tegen politieke en culturele onderdrukking in verleden en heden. In het huidige politieke klimaat in Europa, dat zozeer naar rechts is geschoven, is de boodschap van Alfredo Jaar met zijn portret van Pasolini van het hoogste belang.
‘Ik laat een korte film zien met de titel The Ashes of Pasolini. Het is een bescheiden film over de dood van een uitzonderlijke intellectueel. Het is grotendeels gebaseerd op documentair materiaal dat ontdekt is na 1975, het jaar van zijn dood, maar ook van daarvoor. Zoals u weet is het nog steeds niet duidelijk wie hem vermoord heeft. Maar voor mij was wel altijd duidelijk waarom dat gebeurd is: angst. Angst voor zijn stem, angst voor zijn manier van leven, angst voor zijn ideeën, angst voor zijn meningen, angst voor zijn intellect. Pasolini was op en top een intellectueel: een filmmaker, dichter, schrijver, journalist, criticus, polemist. Hij was sterk betrokken bij het culturele en politieke leven van zijn tijd. Als kunstenaar nam hij risico’s en brak de regels, hij maakte zijn eigen regels. Pasolini schreef een van de mooiste gedichten van de twintigste eeuw, The Ashes of Gramsci (2005), een lofzang op een andere grote Italiaanse denker, Antonio Gramsci. De titel van mijn film is afgeleid van het gedicht van Pasolini, maar ik besloot een lofzang op Pasolini zelf te schrijven. In de donkere tijden waarin Italië zich nu bevindt, wordt Pasolini’s stem node gemist.’
Alfredo Jaar, 2009
MEERJARENPROGRAMMA COOLSINGEL-AS
De Cinema maakt deel uit van het meerjarenprogramma van SIR voor de Coolsingel voor de jaren 2009 – 2011. Ter voorbereiding op de herstructurering van de Coolsingel door de Dienst Stedenbouw en Volkshuisvesting heeft SIR een programma voor de Coolsingel ontwikkeld met tijdelijke en semi-permanente kunstprojecten. In dit programma wordt de aandacht gevestigd op verleden, heden en vooral de onvoorspelbare toekomst van de Coolsingel. Binnen dit kader wordt een nieuwe generatie kunstwerken voor dit gebied onderzocht, met onder meer projecten van Paola Pivi, Yohei Taneda, Cosima Von Bonin en Joep van Lieshout. Voor meer informatie voor het Coolsingelprogramma kijk hier.