Door Cees Paardekooper, bestuurslid Stichting André Volten
Dames en heren,
Vandaag voel ik, als bestuurslid van de Stichting André Volten, trots en blijdschap bij de feestelijke viering van de plaatsing van het grote en grootse kunstwerk van André Volten, hier aan de Dordtselaan. Vorige week mocht ik in de avondkoude getuige zijn van de plaatsing van dit kunstwerk. De kou kreeg geen kans door de opwinding die zich meester van mij maakte toen de werkmannen met een grote precisie en zorgvuldigheid het kunstwerk, dat gestrekt op een dieplader lag, met een immense takel omhoogtrokken en precies op de plek plaatsten waar het nu staat. Vanuit de donkerte werd de zogenoemde ‘expressieve eenvoud en driedimensionale lijnvoering’ van het kunstwerk in een paar minuten zichtbaar. Ik kan er niets aan doen maar op dat moment schoten er beelden door mijn hoofd van André Volten die bij het werk stond, sigaretje in de mond, baret op het hoofd, rustig pratend met de werkmannen.
André Volten, dames en heren, was immers een kunstenaar die alles wist van staal; als voluntair had hij in Amsterdam bij de NDSM hierover alles geleerd, en ook zelf leren werken met dit materiaal. Hij kon, bijna poëtisch, spreken over staal, cortenstaal, roestvrijstaal, ijzer. Tegelijkertijd kon hij ook technisch praten over deze materialen, over de constructieve eigenschappen, over wat een goede fundering vraagt. Hij zal niet verbaasd zijn geweest dat dit kunstwerk rust op palen die ruim 22 meter de grond in zijn gegaan, dat hieraan voorafgaand ingenieurs hebben gerekend en getekend en dat de plaatsing hoge eisen stelt aan het vakmanschap van de mannen/vrouwen die hijsen, takelen, binden, strikken en sjorren, moeren vastdraaien.
André Volten – volgend jaar vieren we zijn 100e geboortedag met een oeuvretentoonstelling – behoort tot de top van naoorlogse beeldende kunstenaars die kunstwerken hebben gerealiseerd in de openbare ruimte: abstract, geometrisch, non-figuratief, en altijd zoekend naar de verbinding met de omgeving. Hoe mooi is dat hier gelukt: door dit kunstwerk met – als gezegd – zijn ‘expressieve eenvoud en driedimensionale lijnvoering’ heeft de Dordtselaan (meer) smoel gekregen. Het versterkt de zichtlijnen en is tegelijkertijd een markant, niet te missen punt naast het metrostation Maashaven.
Dames en heren, laat deze herplaatsing een aanmoediging zijn , niet alleen voor mijn stichting maar ook voor talloze andere stichtingen, én ook voor instellingen als CBK Rotterdam en Sculpture International Rotterdam, voor gemeentelijke diensten om ons te blijven inspannen voor de beelden in de openbare, publieke ruimte. Veel dank daarom aan Sannetje van Haarst en Ove Lucas, aan Monique Marijnissen en haar team. Ook dank aan de vergunningverleners, Stadsbeheer en de aannemer voor de plaatsing. Zonder jullie was het niet gelukt.
Deze aanmoediging hebben we hard nodig. Het zal van ons allen forse inspanningen vergen ook andere beelden een goede toekomst te geven. Om u een idee te geven, mijn stichting heeft negen – negen! – beelden van Volten op een lijst te staan die op enigerlei manier gevaar lopen, althans als we niets doen. Het goede nieuws is dat door de inspanningen van organisaties als genoemd we successen boeken. Vorig jaar is op de dijk van Andijk – vlak bij het geboortehuis van Volten – een prachtig werk van hem, na restauratie, herplaatst. Voor het grote ensemble op het Utrechtse Jaarbeursplein – dat bestaat uit drie kunstwerken – hebben we inmiddels alternatieve locaties gevonden. De Open zuil op de boulevard van Vlissingen krijgt een prachtige nieuwe bestemming in het Scheldekwartier tegenover Damen Shipyards, voorheen De Schelde, ooit de schenker van dit werk.
En thans verrichten CBK Rotterdam, Sculpture International Rotterdam en Stadsontwikkeling een locatieonderzoek voor het kunstwerk van Volten dat tussen Evides en de Van Brieneroordbrug stond. Een werk van liefst 40 bij 40 meter. Een werk ook dat verbinding bracht tussen de brug en de Drinkwatergebouwen van architect Wim Quist. Om redenen die ik nu niet noem moest het werk daar weg. Onze zoektocht is intensief en ook spannend, maar ik heb alle hoop dat het gaat lukken.
Ik wil eindigen met twee citaten uit een brief uit 1995 van de toen 70-jarige André Volten aan B&W van Amsterdam; citaten die veel zeggen over wie hij was.
Ik heb in mijn leven veel mogen werken, zowel in het doen
als in het denken. Ik heb, dankzij de anderen, veel grote
werken op openbare plaatsen, in binnen- en buitenland,
mogen neerzetten; ik heb door mijn werken mogen leren en
ontdekken waaraan ik werkte en waarvoor.
Ik ben deemoedig en hoogvaardig,
reëel en emotioneel,
zakelijk en niet terzake doend,
en ik dank u voor uw aandacht en Uw goede wil.
Staande in de nagedachtenis van André Volten bedank ik op mijn beurt u allen voor uw aandacht en goede wil!
Publicatiedatum: 20/11/2024
