Willem Oorebeek

Het werk van Willem Oorebeek (1956) is in hoge mate gebaseerd op het spanningsveld tussen het individu en het publieke domein. Oorebeek gebruikt het medium ‘drukwerk’ om uitingen aan en in het publieke domein en de wijze waarop het individu zich hiertoe verhoudt, op onnavolgbare aard kenbaar te maken en zo nodig te polariseren. In een ogenschijnlijk droge formalisering van de organisatievorm van drukwerk, analyseert hij de mechanismes van de visuele communicatie en vormt nieuwe constellaties in het perspectief van de individuele waarneming.

De procedures die hij hanteert – die over het algemeen zijn handmatige verwerking van materiaal door middel van lithografie behelzen – leiden veelal tot een vertraging in de waarneming waardoor vragen omtrent de positie van de toeschouwer (als individu) kunnen oprijzen. In diverse publicaties wordt de circulatie van beelden en ‘boodschappen’ in zijn werk tot een niet te voorspellen (en ook niet eenvoudig te lezen) resonantie van herhaalde nabeelden, als echo’s in een eindeloze stroom van zelf-reproducerende mechanismes. Het boek is hiervan een sprekend voorbeeld en het samenwerkingsverband dat hij hiervoor met de Belgische kunstenares Joëlle Tuerlinckx heeft aangelegd is een toonvoorbeeld van het opgaan in een collectieve (tijdelijke) organisatievorm die hij vanaf zijn studietijd heeft gezocht.

Willem Oorebeek is een beeldend kunstenaar die van belang is voor meerdere generaties kunstenaars in Rotterdam. Hij is vertegenwoordigd in museale collecties in binnen- en buitenland en kan bogen op internationale tentoonstellingen. Zijn werk maakt deel uit van de collecties van Museum Boijmans Van Beuningen, het Stedelijk Museum Amsterdam, Generali Foundation Vienna, Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, Gent en De Nederlandse Bank.

Werkend en wonend in Brussel, is Oorebeek intensief betrokken – als docent, adviseur en leermeester in Nederland, België en Oostenrijk – bij kennisoverdracht, het debat over kunst en kunstonderwijs en de receptie van kunst.