Hendrik Chabot

De kunstenaar Hendrik Chabot (1894 – 1949) werd in 1894 in Sprang, nabij Rotterdam, geboren. Hij verhuisde in 1906 naar Rotterdam en werd daar leerling bij een schildersbedrijf. Vanaf 1908 tot 1919 volgde hij avondlessen aan de Rotterdamse Academie voor Beeldende Kunsten, waar hij les had van Antoon Derkzen van Angeren en van Anthonie van Maasdijk. Daar ontwikkelde hij geleidelijk een eigen stijl, waarin boeren en arbeidersfiguren de hoofdrol speelden. Vanaf 1915 was hij naast zijn kunstenaarsschap werkzaam als restaurator van schilderijen.

Chabot raakte geïnteresseerd in het Duits Expressionisme. In 1922 reisde hij naar diverse steden in Duitsland en naar Wenen om de musea te bezoeken. Hij werd rond die tijd ook lid van de Rotterdamse kunstenaarsgroep De Branding en maakte zijn eerste beeldhouwwerken. In 1933 sloot hij zich aan bij de Rotterdamse groep R33, die tot 1940 heeft bestaan.

Op 14 mei 1940 brak in Nederland de Tweede Wereldoorlog uit. Een Duitse bom verwoestte het atelier van Chabot en veel van zijn werk ging verloren. Door de ellende die hij in de oorlog waarnam, versomberde zijn onderwerpskeuze en kleurgebruik. Na de oorlog werd zijn palet juist weer opvallend fel en licht van kleur. Het werk dat Chabot tijdens de oorlog maakte en dat na de oorlog op diverse herdenkingstentoonstellingen in Nederland te zien was, werd overal zeer gewaardeerd. In 1955 kocht Museum Boijmans Van Beuningen een collectie werken van Chabots hand aan. Halverwege de jaren 1960 kwam er echter een kentering in de waardering van Chabots werk en leefde de kunsthistorische interesse voor zijn werk slechts bij een kleine groep liefhebbers. In de jaren 1980 leefde de belangstelling weer op. Pas toen werd er een evenwichtig beeld van zowel zijn vooroorlogse als zijn naoorlogse oeuvre geschetst.